CREAZÓN DE FALSAS PALABRAS

Posted by: peperrodriguez on: 20/02/2011

• In: Poemas e artigos de Miguel Dubois
• Deixar un comentario

De xeito dramático

Invirte a verdade única,

Insolenta o discurso habital,

Engrandécete da verdade allea,

Minte, finamente,

Con lingua perversa.

O seu discurso, constante,

E un valeiro de amor constante,

Minte, insulta,

Ataca e violenta

A linguaxe civilizada,

Palabra difamante,

Verdade invertida.

Din que van medrando,

No mundo aumentatigo matemática,

Medran na mentira constante

Na oferta demagóxica

Suxeitánse ao poderio económico,

Din que din e din, ding e dong,

E nada din, non, non e non.

Una apariencia verbal, brutal,

Medra a perversión inutilemente,

Desherdados da verdade social,

Compendio partidista e miserento.

Nace a mañá fría

Con bágos frias e longas,

Caindo dos ollos perdidos,

No fondo dos ollos chorosos.

A frialdade das naves industrías frías

E un simbolo visual do abuso.

Máquinas paradas, parados

Froito do abuso,

Creación de paradisos fiscais

Ausencia humana,

Deserto do traballo noutrora.

Venme aos meus miolos negros

Un fato de lembranzas

De barullo de fábrica en marcha,

Parados, parados,  paradas e paradas,

Desamparados e desemparados,

Os técolas dos ordenadores chineses

Escriben historias de miseria,

Namentras o Presidente italiano,

Segue no cumio do poder establecido.

Franza mediocre que presumía

Da Grandeur de la France,

Está presidida polo mediocridade

Dun antiguo Ministro do Interior,

Que desplegaba as súas forzas represoras

Polos arabalos das rúas de París,

E botaba aos romanesas, inxustamente,

Da grande Franza absura e petimetre.

Un cheiro  de cheiro a racismo e nacismo

Entraba no Palacio do Eliseo.

Nesta España atípica e enferma.

Somentes, temos un condenado

E cupable de todos os males

Da España Plural, é, ben sabedes

O profesional do que repara zapatos.

Palabras e insultos fortes,

Saen bas bocas absurdas

Do Partido Conservador,

Insulto de aquí,

Insulto de alá

Insulto as Institucións Demócraticas

Nametras o Presidente

Do Pais das Laranxas Laranxa

Ocupa o máximo posto

No Reino Laranxeiro.

Mentiras dabondo

De cotío, míntenos

Os inventores da verdade falaria.

Insulto consabido ao diixente democrático,

Habitantes  de discursos valeiros,

Proptencia continua da palabra perversa.

               Miguel   Dubois

Advertisement