Archive for Outubro 2012
O mundo mintirán
Posted on: 27/10/2012
Pontevedra, ao 27 de Outubro de 2012.
O MUNDO MINTIRÁN
A túa palabra falsa,
Perpetúa ao desequelibrio.
Esaxeras o simple o discreto,
E asumes, indebidamente,
O teu papel de ferido indebido.
A rotura do equilibrio desexado,
E a rotura da armonia,
E a rotura de querer a unión desexada.
Falsas doenzas inútiles,
Fannos afastar no, día a día,
E facemos do dicurso da palabra
Un conxunto de incongruencias,
Un cúmulo de relacións rotas,
Inaugurado o descurso da deriva,
A palabra torpe que pola fonte fonda
Onde as palabras nacen,
Acumulan un nulo contido
Do ben comunitario.
Un debastador egoísmo,
Pode conmigo, namentras,
Me xungo con aqueles convidados de pedra
E me separo daqueles que non me gustan,
Abro, de novo,as portas ao egoísmo,
Non comparto e desfago
Porque son un puto egoísta defenestrado,
Que debasta a paz allea,
Derrumando valados e muros inútiles.
Ergo a miña testa, miro polo reollo,
E paso por enriba dos demáis,
Coma un cabalo salvaxe
No medio de Monte Outo.
Non me ensinarón a perdir, perdón,
No me ensinaron o concepto da pura humildade,
Non me insinaron a perder batalliñas inútiles,
Non me insinaron a razón do equlibrio,
Non me insinaron a amar sen dar nada a cambio.
Non me insinaron a resiganarme,
Non me insinaron, a seres eu,
Non me ensinaron a compartir,
Non me ensinaron a darlle ao que o necesita,
Porque son a puro egoísmo.
Porque a miña condición e a idolatría persoal.
Porque non sei perdoar.
Porque dou bicos traizoeiros,
Porque disvirtúo a relidade do Mundo enteiro,
Porque acarílloche o lomo das túas costas, falsamente,
Porque che minto a cotiá.
Porque no fondo te sinto coma sumo inimigo.
No fondo, todo é un grande absurdo.
No fondo vivimos nun Mundo desequilibrado.
No fondo e e na forma somos hipócritas totales.
No fondo o mundo político e unha mentira absurda.
No fondo todo é unha rede de intereses creados.
No fondo Africa, impórtanos un pito frito.
No fondo miras como o País vaise desfacendo.
No fondo miras que a verba "humanidade",
No é máis que unha palabra "MISERABLE".
No fondo, miras o poder cuantitativo
Do vocable, miserento,
Namentras medra a miseria, por pena.
No fondo miras como o Poderoso
Di mentiras tremendas,
Que os seus puchos enchen,
De diñeiro constante e sonante.
No fondo, cada día que pasa
Imos todos e todas, sendo,
Máis miserentos, máis mentiráns,
No fondo xa non sabemos
O concepto puro
Da palabra "humanidade".
Miguel Dubois.
Europa contra Europa
Posted on: 13/10/2012
Pontevedra, ao 13 de Outubro de 2012.
EUROPA CONTRA EUROPA
Solidez solidaria: mundo xunguido,
Rotura de lazos permanentes: absurda división,
Desunión premeditada, absurdo comportamento humano,
O desamor desexado ou indesexado,
Non é máis que a rotura da felicidade roubada,
Por mor das palabras malqueridas.
Palabras ferintes e malintecionadas,
Froito dos seres malvados que van saíndo,
Coma absurdas pantasmas máis aló,
Da densa néboa e espesa tupida e absurda,
Que agacha o concepto da verdade universal.
O canto da SOLIDARIADE que xungue,
Aos seres humanos deste complicado planeta diverso.
Que maior cantiga de paz fonda,
Que a súa práctica constante.
Condenar as condutaS violentas,
O uso perverso do armamento vendido
Por países aos que se lle concede
O premio Novel da Paz, que absurdo paradoxo!
Unha contradición habitual e hipócrita,
Cando no Vello Continente,
Impera a lei do desequilibrio
Económico socia.
A Europa do Sur está, duramente castigada.
E polas rúas de Atenas, Madrid ou Lisboa,
As forzas represivas son de resposta contundente,
A petición de trabalos aniquilados,
Namentres en Roma, o Primeiro Ministro,
Non foi elixido pola Soberanía Popular.
Europa do Sur desen catada,
Europa vella e reaccionaria,
Europa contra solidaria.
Que maior forza que a unión pura e forte
Que maior forza que a Unidade Europea,
Mais Europa adoece dunha enfermidade
Egoísta que enche as bolsas do rosas
De traballadores parados.
Miguel Dubois.
Cóntoche, Pilar
Posted on: 12/10/2012
Pontevedra, ao 12 de Outubro de 2012
CÓNTOCHE, PILAR…………
Pontevedra, ao 12 de Outubro de 2012
CÓNTOCHE, PILAR…………
Miña Benquerida Pilar,
Vou mirando como pasa a vida enteira,
Achegado a unha total indiferenza,
Aos actos que menosprécea o arte político
Da democracia. Todos queren lucirse
Creando códigos pena les insensatos,
Que farán máis insoportable
A vivencia dos con deados a soportar.
Os pesos das cadeas, facedoras de
Máis delincuencia. Porque non
Facer centros de rehabilitación socia.
Desfacer a pluraditade das nacionalidades
Históricas, sen sentido algún.
Parece ser que queren fa cere Unha,
Unha única e abolir a pluralidade a diversidade.
Dáste de conta da torpeza máxima,
Da negación da pluridentidade,
Da idiotez da absurdo facto,
Da dexeración política constante,
Por mor da maldade concreta que desvía
A verdadeira realidade plural.
A ignorancia vai servida en bandexas de luxo
E convir ten ao verdadeiro na falsidade pura.
O populismo puro e duro arrinca
As necesidades elementais dos necesitados,
Namentres as mentiras odiosas,
Camiñan polos camiños negros.
Que verdades desvirtuadas inventan,
Pero, fundamentan aman, inmensamente
O verbo restar e quito de aquí,
E quito de aló e nada fica en pe,
Namentres moitas parados comen
O alimento nos comedores sociais e fríos,
Os ricos medran sen mirarlles a cara espantosa,
E o abuso continuo, como norma ou lei,
As absurdas leises mortas que inventan,
Vannos despersonalizado,
Quitándonos a nosa capacidade reflexiva,
Ou as liberdades máis elementais
E vannos arricando a liberdade
Cacho a cacho ou golpe contra golpe.
Criminal izan o dereito a ser libres,
Como o vento ceibo,
Coma a andoriña fermosa,
Que voa polos tellados escuros
Dos calexiños dos pobos mariñeiros.
Reclamo a dereito elemental a LIBERDADE,
Reclamo que a LIBERDADE enteira e verdadeira,
Atravese tódolos recunchos das nosas rúas
Porque se non somos libres,
Somos presos dos excesos alleos,
Das mentiras dos poderosos
Que encen de cartos inmerecidos
Seus puchos cheos de pura avaricia,
Namentres nós, sen motivo algún.
Somos os fillos auténticos
Da inmerecida miseria.
Miguel Dubois.
Caderno de apuntes de PepeR 