O COARTO
Posted on: 01/08/2009
Pontevedra, ao 1 de agosto de 2009.
O COARTO
O silencio da noite durme silenciosamente.
O querer achégase ao querer tranquilamnte,
Dime que a noite enteira é unha noite de amor.
Como explicarche cal é o fin do silencio absoluto,
Como encher as horas enteiras con cantigas de amor.
Cala, non me digas ren, vive o silencio íntegro,
Fai desta noite un soño intenso e puro.
Cántame aquela canción que cantaba,
Bruce Springsteen, The River,
E comecemos a soñar, de novo e para sempre.
Habita a noite enteira e descubre tódolos
Segredos do silencio continúo e monocorde.
Achégate a min, sinceiramente,
E de novo cantaremos os dóus sen Bruce,
O Son do Silencio,
The River. O Río Longo en perpetuidade,
Será o símbolo enteiro da nosa compañía.
Habita esta noite enteira conmigo,
Non me digas nada, xa che comprendín
O senso íntegro da túa parca linguaxe.
Hoxe, esta noite estóu para tí,
E che pido que o silecio vivo
Neste coarto alumeado por unha vela de ceira branca.
Escoito o vento lene e a choiva absurda e perversa
Atrás do cristal transparente.
Achégate a miña boca e tapa as miñas inútiles verbas,
Coas as túas perfectas mans
Habitamos a noite enteira como lembranza absoluta
Dos soños perdidos. Deixamos incumplidos
Tantos delirios, queixumes e ledicias,
Que quixera xuntar toda a ledicia enteira,
Para ti e para min, ainda que egoístas nós chamen
Descansa meu amor, Bruce xa non canta máis,
Asulagaremos o coarto enteiro con himnos de silencio.
Todo afíxose unha maxia perfecta,
Xa non chove afora e a vela segue acesa.
Doume enteiro para tí en tí,
Non son soños absurdos,
Son verdades dun coarto prendido de amor puro.
Miguel Dubois
Caderno de apuntes de PepeR 
Deixar unha resposta