Caderno de apuntes de PepeR

A derradeira marcha inútil

Posted on: 16/09/2014

Atlántico   de  Ría, ao 16 de Setembro.

Setembro comeza

a abrir as portas

dun Outono próximo.

e cairan a chan chá

as follas mortas,

comenzo da morte

das follas

cun día tiveron vida.

A DERRADEIRA  MARCHA  INÚTIL.

Foise o vento do teu

alento

lento,

abafantes, sutil

e quente.

Foise a presenza

da túa vida

innata,

crítica

e responsable.

Vaise o que non

voltará.

Vento

ou

alento

ou

desalento.

Esgotache,

sen querelo,

as luces

do mencer inútil,

Inútiles foron

as miñas verbas

inútiles,

inútiles foron

os meus camarades inútiles

útiles foron

as derradeiras verbas

as derradeiras

verbas

contigo

e conmigo.

Conmigo

vou esgotado

o meu tempo existente

lendo os versos

de Pablo Neruda,

secuestrado

nas olvidadas bibliotecas.

Bibliotecas dormidas

libros esquencidos.

versos abandonados.

Abandonaches,

esta Illa Insumisa

de Conciencia Plena,

onde non existen

as partes que guíen

aos coartos da dor

da derradeira viaxe.

Mireinos ao fin

dun camiño inútil.

Miguel   Dubois.

Advertisement

Deixar unha resposta

introduce os teu datos ou preme nunha das iconas:

Logotipo de WordPress.com

Estás a comentar desde a túa conta de WordPress.com. Sair /  Cambiar )

Facebook photo

Estás a comentar desde a túa conta de Facebook. Sair /  Cambiar )

Conectando a %s


  • Ningún
  • Miguel Dubois: Fermosidade dun solpor maravilloso. O Gran Astro quere descansar, na súa quietude, máis vai descendendo. A noite longa pide paso.
  • Miguel Dubois: Moitas grazas, Pepiño. Eres moi bon amigo. Deberiamos estar máis xuntos. Unha aperta moi forte: Miguel
  • Mr WordPress: Hi, this is a comment.To delete a comment, just log in, and view the posts' comments, there you will have the option to edit or delete them.

Categorías

A %d blogueros les gusta esto: