Pensar diferente
Posted on: 12/01/2012
Pontevedra, ao 12 de xaneiro de 2012
PENSAR DIFERENTE
Xaneiro frío
De palabras inútiles.
Naceu o ano perdido
No tempo simultaneo.
Os libros dicían
O que había que dicir.
A palabra exacta
O folgo necesario
Pero a torpe
Palabra humana irreflexiva,
Fixo, coma ,sempre,
Un discurso absurdo,
Cheo de incongruencias,
Na que era pas ión humana
E a sen razón temeraria.
O valado que divide e separa
Aos corazóns xunguidos,
Fíxose unha separación
E polo mesmo fin,loitaban:
O final da dor insolente
Que vai segando
As vidas humanas.
Crearon un sector
Dividido e convulso.
Non había nin gañadores
Nin perdedores ,
Nin premios fascinantes.
Había a diversidade opinada,
O criterio diferencia dor,
Mais non había que condenar
Ao criterio alternativo,
A aquel que non compartía
As diferencias reais
E pretéritas
Todo estaba escrito
Nos libros diversos
Quizabes da cor azul,
Quizabes da cor verde
Estaban escritos
As normas e os consellos
Mais de nada valeu,
Namentres
As palabras valeiras
De contido substancial
Crearon o cisma absurdo.
Nos enunciados,
Non embargan tes
Eran interpretados
Ao xeito desexado
A seguen de quen
Viñera a palabra
Pronunciada.
Non comprendín, nunca,
Na división da tripulación
Cando un Capitán xusto
E benévolo era
O noso gran amigo
Que sempre
Nos levaba
Ao rumbo exacto
Do Porto Desexado,
Onde non había a negritude
Da dor que peta
No corazón brando
E bondadoso.
Palabras contra palabras
No mesmo navío,
Común embarcación da travesía,
Son símbolos para a rebelión
Un absurdo motín inútil.
Eu non sei que é a verdade
Eu non sei que é a mentira,
Eu sei que as palabras
Saen da boca ben aberta
Para sandar feridas fondas,
Ou para facer
Dunha infección local
Unha praga de dor constante.
Os feitos a facer
Están escritos na sabedoría
Das súas palabras impresas,
Nos enunciados pertinentes
Nos textos sinalados.
O desacordo verbal
E unha opinión diferente
Un feito democrático.
As condenas inútiles
Son feitos verbais
Por mor dun enfado absurdo.
Caderno de apuntes de PepeR 
Deixar unha resposta