A túa mirada sorprendente
Posted on: 08/10/2011
Pontevedra, ao 8 de outubro de 2011
A TÚA MIRADA SORPRENDENTE
Vou vento coma pasa o tempo enteiro,
Como imos caendo en un desasosego indesexado,
Vou mirando coma imos perdendo os que nos
Pertence, os dereitos máis queridos,
A liberdade laboral, o dereito a vivir en paz,
A vivir contigo en paz constante e desexada,
Mais a túa mirada é tan fonda e despreciativa,
Que a linguaxe da túa faciana
Fala por si sola. De cando en vez,
Unha verba amable, a feito de quedares bem,
Somentes, iso, uns cardos picudos
Mais xa no me me miras coa serenidade
Doutrora, cando os paxariños amarelos
Deixaban caer o seu peso peueno
Sobre unha ponla fina e delicada.
Adiviño as túas intencións,
Máis no fondo apéname a túa actitude arrogante.
No fondo, penso que sobrevibimos,
Na nosa presenza de neve fría e branca.
A distancia aumenta e o delirio extremo,
É un conxunto de palabras perdidas,
No discurso do silenzo perfecto,
A túa actitude de hoquedade vervalística
Pensas que é un desprezo inoperante.
Podo medir a lonxitude da expresión
Da túa cara despreciativa,
As miñas verba inconformitas,
Que non se renden ante actitudes arrogantes.
Porque no meu fondo estalo de rebeldía plena,
Porque non soporto, ser levado
Pola chamada inxustiza pura,
Que arrinca con forza o meu malestar,
Ante aquelo que non podo concebir.
Por resulta, da inxustiza plena
Non soporto a alienación a todo o que
Non debe ser: o inxusto total, a diferencia
A indiferenica, a contrasoliedaridade
Namentras bocas políticas
Inventan a un discurso irreal
De froitos doces con veleno interior,
No cal míntenos, no máis puro senso verbal.
Por eso, che miro, de certo desconfiado,
Porque, as veces, non sei
A que bando pertences.
Espero, non, en vano,
Que o tempo enteiro
Fágache pensar no apropiado
Para toda unha sociedade
Que non cree en miserentas mentiras,
Porque eu, creo na plenitude da verdade
E non me vale a linguaxe doble.
Invítoche a camiñar de cara
Ao froito maduro dunha arbre bella
E trabar no froito apropiado,
Para a si camiñar seguro
De cara a un futuro esperanzador.
Miguel Dubois
Caderno de apuntes de PepeR 
Deixar unha resposta