Nunca: non!
Posted on: 10/09/2011
Pontevedra, ao 10 de setembro de 2011.
O Neno dixo:
Ensíname Mestre,
Que non sei
O que ti, xa aprendeches
NUNCA: NON!
Anos de traballo constante,
Consecución de obxetivos demandados,
Traballo na aula, minuto a minuto,
Hora a hora,día a día, curso a curso.
Garda de recreo: atención constante.
Garda de recreo: ficar cós nenos lacazáns.
Esforzo e compromiso adequerido.
Actividades de recreo exterior,
Traslado de aula ambulante
A un Museo da Hestoria,
Ou a un parque zoolóxico.
Dunha vila achegada:
Posta en orde, precaución
Conta de nenos e nenas
Non profe, non falata niguén
Longas excursións nun fermoso avión,
Días de lecer doce, baños de mar e piscina,
Digamos excursión de fin de curso,
Subida ao Monte da Curota,
Fondo mirador, belleza esparcida,
Belleza atlántica galega,
Accións aceptadas por os meniños e meniñas,
Feitas con gusto e cariño,
Para percorrer o mundo alléo
Ao recinto escolar,
Onde os libros
Descansan plácidaemente
Eas libretas están descansando,
Meu lapis vagoneta
Con frío fondo ou calor intensa,
Con máis nenos e nenas ou menos,
Pero, sempre, a prol dos pequenos
Que serán os cidadáns vindeiros,
Que nós formamos con esforzo constante,
Nas nosas Escolas Galegas Públicas.
De sócato, un estraño paxaro tebroso
Vóou polos ceos da Fermosa Galicia.
A Nosa Lingua non resultaba cómoda
Nas aulas galegas e pechábanse
A porta dun coñecemento poderoso
A nosa literatura rica e diversa.
A nosa historia, a todas as materias
Que atinxen á Nosa Amada Terra
Onde medramos na sombra do inverno
E ao sol do verán luminoso
Debemos ser estranxeiros exquisitos
Na Nosa Terra,
Xamáis pechamos a apertura lingüística
A novas linguas foráneas
Pero, xamáis, rexeitamos o "propio"
O Noso e amosamos unha total
Falla de estima ao galego.
Parece ser, que o de afora, sempre
E mellor, cando aínda non coñecemos
O Noso País. Así amosamos
A total ignorancia ao noso, ao propio
A aquelo que nos pertence,
Pero parece ser,
Que, brutalmente, rexeitamos o propio,
Cando tiñamos conseguido un ambente
Merecido e loitado, véñennos
A arrincar os dereitos máis elementais
Dos Mestres e Mestras e Profesoras
E Profesoras Galegas do Ensino Público
Cando era factible a recuperación
Do fracaso escolar,
De forma "brutal" arríncasenos
Todos os dereitos laborais conqueridos
De forma democrática.
As Mesas Sectorias
Representantes de Mestres e Profesoras,
Son, brutalmente iñoradas.
O Decreto é imposto,
Sen contar coa parte interesada.
Os Docenters, somos ninguneados
E maltratados a traveso
Dos medios comunicativos
Por persoas alleas
Ao Mundo Educativo,
Pero vinculadas
Ao mundo político extrafalario.
Unha marabunta de xuizos desaxeitados
Un a, b, c, iñorante da realidade
Da función didáctica
Un descoñemento total e absoluto
Brotan polas bocas iñoranres
Que presumen, sen saber,
Do que ignoran e nen sinten
Que contento me sinto de ensinarlles
Aos meus alumnos e alumnas!
Que contento me sinto
de ser un Mestre galego
Do Ensino Púlico!
Que ensina unha lingua foránea
Na Educación Infantil ,
Yellow, pink and blue,
E na Educación Primaria
Car, house ou school,
Pero non deixo de pensar
En eixo, candela ou fiestra.
Que contento me sinto, que percibo
Que xa saben un anaquiño máis!
Que contento me sinto cando
Os miro sorrir amosar
A súa perfecta infantilidade!
Porque son os meus alumnos e alumnas
Aqueles qu eu quero e aprezo.
A pesar de que un día teño que berrarlles
A Xan, porque está de vacacións
No interior da aula, no seu mundo interno,
Nun curso de primaria.
Pero, non comezo ledo o Curso Escolar
Ameazando con absurdos recortes
Que, somentes, perxudicarán
A nenos e profesores
Aquel que recorte, non quere
Aos meniños galegos,
Porque, somentes,
Quere á súa propia ideoloxía,
Quren o seu egoísmo persoal
Mais non lles interea o interés xeral
E non ó conxunto da Sociedade Galega.
Se recortades, cantos nenos e nenas galegas
Deixarán de beneficiarse
Dun Sistema Público de Ensino Galego?
Mestres, mestras, profesores, profesoras
Nenos, nenas, bedeles, limpiadoras.
Miguel Dubois
Caderno de apuntes de PepeR 
Deixar unha resposta