Caderno de apuntes de PepeR

ME HACE FELIZ

Posted on: 28/08/2010

El verano bonito, se va muriendo, lentamente.

El mes actual está casi acabándose, lento  y perezoso,

Todo, siempre, se va pasando, se evapora y desparece.

De lo vivo pasamos a lo no vivo, del movimiento a la quitud total.

Y, como, simpre, el tiempo pasa sin dar permiso para  pasar y se adelanta

No se apaga como la vela de un candil encendido,

Los corazones palpitantes banten con ahínco y fuerza

Hay vida pura porque la sangre fluye por los largos ríos corporales

Se abren sueños esperados, aqulles  que estaban escondidos

En lo más profundo del subsconciete

Se cierran los sueños imposibles,

Aquellos ideales inasumibles para la doctrina humana

Y, parcialmente, sólo de hecho parcial.

Se van cerrando la caducidad cíclica

Y nuevos ciclos desconocidos, retan la existencia humana.

La verdad se cumple, cumpliédome nuestras queridas ilusiones,

Pero, a veces, gopea, la verdad dolorosa, sin piedad absoluta.

Procuramos concentrarnos en nuestra recuperación

De aquel sueño roto, de aquella verdad quebrada,

Como la rama rota de un arbol triste y desconsolado

Que llora lágrimas verdes de clorofila pura.

Todo va pasando y, a veces, lo que debiera pasar no pasa,

Todo va pasando y, a veces, lo injusto y miserable

Te llena de un gran dolor implacable.

La vida es un gran regalo que debamos cuidar bien,

La vida es un boleto de lotería, un juego de azahar,

Y ver, a los demás felices me convierten a mi en un ser dichoso.

Me hace feliz la naturaleza cuidada con respeto a la flora y a la fauna.

Me hace feliz la luz intensa del día que comtemplo,

Me hace feliz tu sonrisa dulce y tu mirada cariñosa.

Me hacen felices los niños y niñas que mi alrededor se mueven.

Me hace feliz enseñarles a los niños y niños que no saben.

Me hacen felices las aguas azules do mares abiertos o de los mares Azules.

Me hace feliz ver como los años pasan aunque sea muy rápido.

Cuando me encuentro conmigo mismo, y digo, éste soy yo,

Me acepto, me ajusto a lo que soy. Me adapto lo mejor posible

Al concepto humano y solidario de la vida.

La vida no es un juego absurdo. La vida es vivir y estar a gusto:

Amar, integrar, construir, ilusionar y sufrir cuando toca hacerlo.

                                       Miguel  Dubois

Advertisement

Deixar unha resposta

introduce os teu datos ou preme nunha das iconas:

Logotipo de WordPress.com

Estás a comentar desde a túa conta de WordPress.com. Sair /  Cambiar )

Facebook photo

Estás a comentar desde a túa conta de Facebook. Sair /  Cambiar )

Conectando a %s


  • Ningún
  • Miguel Dubois: Fermosidade dun solpor maravilloso. O Gran Astro quere descansar, na súa quietude, máis vai descendendo. A noite longa pide paso.
  • Miguel Dubois: Moitas grazas, Pepiño. Eres moi bon amigo. Deberiamos estar máis xuntos. Unha aperta moi forte: Miguel
  • Mr WordPress: Hi, this is a comment.To delete a comment, just log in, and view the posts' comments, there you will have the option to edit or delete them.

Categorías

A %d blogueros les gusta esto: