SACRIFICIO, RESULTANTE, VICTORIA
Posted on: 13/07/2010
POEMA, adicado, a SELECCIÓN DE ESPAÑA.
Un xogo coordinado, unha disciplina de xogo
Un froito productivo dun esforzo constanto,
Un perfecto afán de superación
Deixar atrás prantos inútiles,
Correr rápidamente nunha careira perfecta,
Un paso lento esférico e dirixido a un compañeiro,
Compañeiro de esforzos comúnes, sen ti non avanto
Todos formando un equipo compacto e xunguido
Podremos chegar ao fin desexado, se perda algunha.
Loitando polo obxetivo colectivo do triunfo absoluto.
Os golpes torpes e mal intencionados, as patadas insultantes
Non acabaron coa nosa fortaleza e a nosa unión constante.
Xunguidos somos más fortes e deportivos.
O noso xogo foi limpo, como a auga crara dun regato.
A nosa intención positiva foi cumplida con sencillez.
Chegaron ao máis outo de tódolos cumios posibles.
O país foi unha continúa festa, un delirar de soños,
E un sofrimento histérico antre a pena e a dor.
Bandeiras do país cruzaron prazas, cubriron monuentos
Ou penduraban polas paredes exteriores dos edificios
Coches de cores, circulaban polas vilas do país
Con bandeiras que saían polas fiestras dos vehículos,
Cláxones desaforados ou normales, corventía as rúas das cidades
Nun desbaraxuste de son gratuito e ledo.
Se non houbera a mencionada unión,
Todo sería un sacrificio inútil,
Pero na vida enteira, somos moito máis fortes,
Se loitamos por un obxetivo común
Que é o benestar dun pobo xunguido.
Un grupo que non loita polo ben común,
Está condeado ao fracaso tremendo.
A victoria traballada é a constancia do sacrificio.
Mozos seleccionados,
Equipo do País.
Sodes sacrificio
Poriso fúchedes victoria.
Miguel Dubois.
Caderno de apuntes de PepeR 
Deixar unha resposta