PEQUENA HOMAXE A CARUMA

Posted by: peperrodriguez on: 10/02/2010

• In: Poemas e artigos de Miguel Dubois
• Deixar un comentario

Pontevedra. ó 10 de febreiro de 2010.

Meu pequeno homaxe a

      CARUMA, músicos  e cantantes    

         do Folke  Galego

Pensaba eu, na maxia de vivir tranquilo,

No sentimento ledo e costante,

De agarimarme có son da música fermosa.

Camiñando polos camiños cotíás,

Do estar e  ser, a veces, sen estar,

Escoitaba o soave son dunha fraute doce,

Delicada e estimada que apretaban

Os beizos finos dunha persoa  a quen coñezo.

No fondo do son craro,

Medraba unha fonte de propulsión máxica.

Cós sons agudos e lindos,

Perdinme no son dunha frauta doce,

Que decoraba, constantemente,

Os camiños dos sons.

Entón eu parecía que estaba a soñar

Parecía que non vivía

Que a frauta doce e soave

Enfeitizárame coma  a un neno pequeno.

Concentreimo, máis, ao fondo do sons

E de sácato un marvilloso acordeón

De son perfecto engadía

As cantigas fermosas un ar bohemio bonaarense.

E a cantante solista dicía que mecesitaba

Ar limpo para respirar. nanentras ela cantaba

Os instrumentos soaban perfectamente.

Laíabase polo castigo da rutina constante

E dicía caer no solpor estúpido

Dunha vida mecanizada, pola rutina robótica.

Entón os tambores laiábande fortemente,

A modo de protesta dun magnífico batería.

Os coros de xeito exacto,

Acompaban a voz de muller solista,

Que un día quería estar soia

E ao areal marchar, por sempre.

Guitarrista cálido, cordas fortes

Son delicado. O conxunto perfecto

Marchaba a son de voces e instrumentos.

Púdenme sentir fermosamante ateigo

Dunha beleza particular.

Puden disfrutar dos vosos sons peculiares

Das vosas vosas ceives e potentes.

Porque que farei, como deciades vós

Cando ti non estás aquí.

Eídeme de consumir sen o teu amor quentiño

E de sentir a dor do frío que chama

No mundo do desamor.

E cando entro no meu pequeno coche

Encho coa vosa música deliciosa

O habitáculo, tamén, pequeno,

Mais non vou só,

Afástome da tristura doroso

E me afundo coa vosa linda música,

Deliciosos CARUMA.

Traballadores do Folke Galego,

Norabóa, por sempre.

Miguel    Dubois

Advertisement