PERVERSIDADE
Posted on: 20/09/2009
PONTEVEDRA, Ó 20 de setembro de 2009.
PERVERSIDADE
Como atopar a palabra exacta,
O momento preciso,
O día apropioado,
Para decerte: abandóo a loita pertinez,
A palabra sumisa que me desintegra,
Como decirche o Mundo é unha Inmensa Cidade
Desabitada de amor cálido e quente.
Din os especilistas na materia económica,
Que todo ser humano achégase á moeda que sóa
Ao carto productor.
Di o sociólogo e o antropólogo,
Que o home poderoso valeira ao que un día"algo" tivo,
E nada lle queda e anda só polo Gran Vía,
Durmindo na noite escura sobre cartóns estirados e fríos.
A desidia e o desintirés, producen a carencia da humanidade,
O senso solidario é a esterilidade ou o conxunto vacío.
Saen embarcacións de portos do Norte de África,
E ninguén fae cáseque nada e a morte segue,
Sembrando homes e mulleres preñadas,
Nas augas dun Mediterraneo de corazón xeado.
De que vale a vida se a vida morre da miseria absoluta.
Que desequilibrio socia e económico
Prodúcese, sen vergoña algunha.
A total opulencia de outos executivos,
Soldos dabondo con sobresoldos,
E que come, día a día, o que está tirado
Polas cidades do Mundo e da Vida.
Parece que xa somos seres insensibles
Escravos dunha sociedade perveresa,
Que esquence ao que non pode levarse
Un cacho de pan á boca famenta,
Perdemos o interés polos seres humanos
Perdidos no negro asfalto,
Que tanto amor queren,
Porque estamos, demasiado, preocupados,
Có noso compartamento egocentrista.
Xa esquencémonos de axudar ao que necesítao.
Miguel Dubois.
Caderno de apuntes de PepeR 
Deixar unha resposta