Os habitantes do tempo perdido

Posted by: peperrodriguez on: 01/02/2009

• In: Poemas e artigos de Miguel Dubois
• Deixar un comentario

Pontevedra, ao 1 de febreiro de 2009.

Se che interesa a poesía vae a: http://mundodefisterra.blogspot.com/ e outros links do mesmo autor.

OS HABITANTES DO TEMPO PERDIDO
 
Continúa o avance temporal,
Aninovo, quizáves estreno de número, digo eu,
Non che parece?
Segundo, mais xa e reloxo treme de vagar
Sen sosego, é xusto exacto, marca días
Marca noites, períodos, clases, traballos,
O corazón bate ledamente
Aínda que teño unha fonda ferida,
Ferramente lene e disconforme,
O corazón deféndese dos feitos inxustos,
Dos artífices mintireiros,
Tristes actores dun esceario perverso.
O actor mal actúa nos derradeiros tempos,
Tempos suxos, tempos de perder
O repeto exacto ao ser alleo.
De que che vale desgrazado mintirán,
De que che vale a túa constante mentira.
De que che vale esa tristura túa interior
Que desfae o actos verdadeiros
Do verbo amar.
Eses que non teñen algún desprezo.
De que che valen as palabras valeiras.
Que vieiro colleche,
Na túa vida estrana e perversa.
Porque usas a traizón
Coma linguaxe temeraria e disconforme,
Como constante arma continúa.
Que pena me das individuo absurdo,
Míra o teu interior cheo de amargura,
Eu disfruto coa miña fonte feliz e continúa
Mais denucio o perverso e inútil.
Non agacho as verdades cantareiras,
Namentras outras din o que son
O que queren ser o non o son.
É un odio continúo,
Que se apodera dos perversos traidores,
Non aceptan o que son,
Dando uso a desconcerto pasmoso,
Mais falaremos dun tempo vindeiro.
No que cada un será o que teña que ser.
Perverso seguirá de igoal xeito,
O bondadoso, o que ama e quere,
Irá apagando as lapas de odio estril
Polas rúas estreias da cidade de pedra.
 
Miguel Dubois

Advertisement