Pranto africano

Posted by: peperrodriguez on: 02/01/2009

• In: Poemas e artigos de Miguel Dubois
• Deixar un comentario

Pontevedra, ao 2 de xaneiro de 2009

PRANTO AFRICANO

África fermoso nome maltratado,
Terra do desterro e do sufrimento constante,
Pranto pola destra e sinistra,
Tribus guerreiras armadas
Con fusiles automáticos,
Construídos polo chamado irmán blanco,
Aventureiro de cartos rápidos
Sabedor das economías insufladas.
África amiga, raíña de todas las músicas
Creadora das máis fermosas razas.
A fame bate na madeira podre,
Da porta da desfeita cabana,
E dentro da desorde e o caos
Zimbaue, Zimbabue, Zimbaué, Zimbaué
Canana, Canana, Canané, Canané,
Liberdade, Liberdade Liberdade
Sovrive malamente o mundo da pobreza.
O Salvador branco acude, coma sempre,
Aos campos dos refuxiados perseguidores
Do sufrimento continuo.
Estouridos de morte no medio do verde mato,
Laios constantes e queixumes dabondo.
Non  hai orde nen mandato,
O pobo vive dividido,
Africa está doente,
Quen vai a curala África,
Sida dabondo, morte consigue
E fame constante.
Zamballé, Zamballé, Zamballé,
Tulá, Tulá, Tulé,
Quen lle da de comer ao meu meniño pequeno,
Que branca leite a de quitar a súa fame constante,
Mandelá, Mandelá, Mandelá,
Que ben reparar o vello hospital,
Que le quitará  a door tremenda de Mamadú,
Salán, Salán, Salón, Saloon.
Mamadú, Mamadú, Mamadú,
Daniellé vai parir pronto.
Non temos médico algún,
Vai a chamar a Mamadún,
A comadrona bendita,
Que o meniño quere xa sair.
O mozo guapo da linda soñañora,
Marchou nun barco vello
Desafiando a bravura marítima.
Sangalé, Singaló, Danger, Danger.
Da  Sagarada Terra,
Quitan lindos diamentes,
Foraneó, Foraneó, Foraneó,
Petroleo negro moi negro,
Sae das entranas do Sacrisanto Chan
Foraneó, Foraneó, Foraneó.
Nos  morremos e quen nos axuda
África maldita,
Rica terra ten.
Onde todo prende rápido.
Sanglaré, Sanglaré, Foraneó.

Miguel Dubois

Advertisement