Terra roubada e malograda

Posted by: peperrodriguez on: 28/12/2008

• In: Poemas e artigos de Miguel Dubois
• Deixar un comentario

Pontevedra, ao 28 de decembro de 2008.
 
TERRA   ROUBADA E MALOGRADA.
 
Invasión indebida,
Tremenda brutalidade bélica,
Terra asoballada  e acribillada
Civíis mortos,
Polo tremenda arma nemiga,
Terra Santa,
Santa das Bágoas Sacras,
Oliveiras  Benditas e secas, olivos queimados.
Oracións frustados,
Tiros mortáis e asasiños
Aniquilamento bárbaro,
Suburbio atestado de carencias,
Carencias de amor roubado,
Odio semiádo
Semente de armas tremendas.
Parolas rotas, bocas incendiadas,
Discursos inútiles
Corazón quebrado e roto,
Laio constante e solidario,
Marmurio de feridos tremendos,
Hospitales brancos de sangue vermella,
Matanzas bárbaras e tremendas.
Ouh oracións prometidas,
Ficaron en verdades enganadas.
Que absurdo tiro mortal,
Que queixume aberto de pánico constante,
Falan a linguaxe das armas mortíferas,
O que non pode defenderse,
É pasado ao compo dos mortos absurdos,
Productos do abuso permitido.
Choran e choran maes cansadas de chorar,
Berran, laian e xemen e gritan
A palabra mortal
A masacre absurda.
De que nós val os mortos habidos,
De que nós val a perda da credibilidade enganosa.
Mentir minten dabondo
E o tremendo mónstruo mortal
Alcanza casas habitadas,
Prazas algún día vivas.
Todo asemella unha paz deserta,
Todo é a contradición absurda.
Xa nós dividiron para entre nós
Desfacernos, crear a semente discordante.
Europa olvidadiza  mira  para onde lle peta,
Namentras o “poderoso coloso”,
Arma ao nemigo estratega mortífero.
Todo é unha grande farsa inútil,
Botáronnos das nosas terras queridas,
Nós  somos o pobo perseguido inxustamante.
Porque no nos dades as nosas terras
O lugares que a nós nos pertencen,
Porque respirades un ar estranxeiro,
Que a nós de xeito tremendo
Foi  quitado brutalmente.
Anos e anos desesconcerto,
De palabras hocas,
De esperanzas  cáseque mortas.
Devolvédenos as nosas terras alleas a vós.
Cada pobo habitado debe vivir
No seu territorio propio.
Non ao poderío bélico
Ao aniquilamente dos seres humanos,
Poñamos  as terras quitadas,
Nos seus verdadeiros donos.
 
Miguel  Dubois

Advertisement