Amor ao planeta azul

Posted by: peperrodriguez on: 22/09/2007

• In: Poemas e artigos de Miguel Dubois
• Deixar un comentario

Pontevedra, ao 22 de setembro de 2007.

AMOR AO PLANETA AZUL.

O mundo enteiro, o esquecemento tremendo, a barbarie
Das armas mortíferas no chamado “mundo covilizado”.
O visto e prace dado a licenza de matar.
O absurdo, o comportamento hipócrita que invade as
economías máis perversas
A forza absoluta e o mercado do poder absoluto.
Non me mintas, perverso can mortífero
Coa infamia do medo subversibo.
Non xeneres no mundo decadente.
A miseria que invade o Planeta ferido,
A riqueza ben se afai o poder
Coma arma mortífera polas rúas de Bagdad.
Unha vez desfeito todo
Iremos na percura douto miserento.
Faremos DA verdade casual,
Un mundo de poder esaxerado.
Entón o Mundo seguirá xirando,
De xeito absurdo e quebradizo
As leises naturáis,
Coma vidros escachadas
Das esquecidas fiestras.
Estalaránsen piedade algunha
Os branca fermosura dos casquetes polares
Iniciando, por ende,a súa desaparción,
Froita tremenda,
Do comportamento irracional
O fume asulagaráo AR limpo,
DA bela atmosfera
As fermosas praias
Afundiranse miserentamente,
No esquecemento do sólido
E pasarána ser o mundo submarino
As areas finas e claras, nas que un día deitámonos,
Serán, mágoa. Unha cor crara sumerxida no fondo mariño..
As casas DA beiramar serán froito do Verde mar.
E as bágoas, das nosas facianas,
Serán anguriadas fervenzas
Que expresen a irracionalidade humana,
Os intereses egoístas,
Xenerarán máis pobreza
A falla DA soliedaridade ansiada,
E con absurdas mentiras
Emerxerá o tremendo mundo irracinal.
Sobe, sen dúbida a temperatura interior terráquea
Ulo respecto a Nai Natureza?
É lóxica a linguaxe absurda DA sen razón?
Vamos perdendo as esperanza DA recuperación
Aínda que non nos rendemos ante o cataclismo provocado,
Mans espidas medrosas e expresivas Poñeremos nas nosas
Testas carregadasde fermosas lembranzas pretéritas
Non embargantes a miserente política do absurdo
Invanden OS camiños DA vida.
Demóslle tempo a esperanza
Demóslle todo o noso respeto
Ao froito DA vida.

Miguel Dubois

Advertisement